سهراب سپهری، در ۱۵ میزان/مهر سال ۱۳۰۷ هجری خورشیدی در کاشان به دنیا آمد. سپهری در خانواده‌ای نسبتاً مرفه و فرهنگی رشد کرد و پدرش که از تاجران معتبر کاشان بود، تأثیر زیادی بر او گذاشت. او در کودکی به شعر علاقه‌مند شد و نخستین اشعارش را در سنین نوجوانی سرود.
سهراب سپهری آموزش‌های ابتدایی و متوسطه را در کاشان گذراند و سپس در سال ۱۳۲۶ هجری خورشیدی وارد دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران شد، جایی که در رشته‌ی نقاشی تحصیل کرد. پس از پایان تحصیلاتش در رشته نقاشی، به مطالعه عمیق در زمینه‌های فلسفی و ادبی پرداخت. او تحت تأثیر فلسفه و هنرهای غربی و شرقی، به ویژه آموزه‌های تائو و هنر جاپانی، سبک خاص خود را در نقاشی و شعر به‌وجود آورد.
سپهری به سفرهای متعدد به کشورهای مختلف رفت. یکی از این سفرها به هند بود که تأثیر زیادی بر نگاه فلسفی و معنوی او گذاشت. سفرهایش به شرق، به ویژه آشنایی با فرهنگ و مکتب‌های فلسفی، او را به مسیر جستجوی عمیق‌تر در درون انسان هدایت کرد. او در این دوران با یوگا و دیگر آموزه‌های معنوی آشنا شد و این تجربیات را در اشعار خود به کار برد.
اولین مجموعه شعر سهراب سپهری، «نخستین هجوم»، در سال ۱۳۳۰ هجری خورشیدی منتشر شد ، اما شهرت واقعی او به خاطر مجموعه شعر «مرگ رنگ» (۱۳۴۲) و «هتل» (۱۳۴۷) به دست آمد. شعرهای او در این دوران به دلیل برخورداری از زبان ساده، آشنایی‌زدایی از مفاهیم و تصاویر نو و شاعرانه، تأثیر زیادی بر شاعران و خوانندگان داشت.
سپهری در کنار شاعری، نقاشی نیز می‌کرد و در نمایشگاه‌های متعدد داخلی و خارجی آثار خود را به نمایش گذاشت. سبک نقاشی او تحت تأثیر هنرهای شرقی به‌ویژه هنر جاپانی بود، و با خطوط ساده و رنگ‌های ملایم به تصویر کشیدن مناظر طبیعی و انسانی پرداخت.
اشعار سهراب سپهری بیشتر در پیوند با مفاهیم فلسفی، طبیعت، عرفان و انسانیت اند. او در شعرهای خود به دنبال زبان تازه‌ای بود که بتواند از آن طریق به بیان احساسات درونی و روابط انسانی بپردازد. یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی شعر او، استفاده از تصاویری است که به زیبایی طبیعت و عالم درونی انسان می‌پردازد و در قالبی نو، مفاهیم عمیق فلسفی و معنوی را بیان می‌کند.
سپهری در دوران زندگی خود به طور گسترده در محافل ادبی ایران شناخته شده بود و به عنوان یکی از پیشگامان شعر نو ایران شناخته می‌شد. او در اول اردیبهشت ۱۳۵۹ هجری خورشیدی به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت و در گورستان ظهیرالدوله تهران به خاک سپرده شد.
آثار سهراب سپهری شامل مجموعه‌های شعر برجسته‌ای است که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و تأثیر زیادی بر ادبیات معاصر ایران گذاشته‌اند. نخستین مجموعه شعر او تحت عنوان “نخستین هجوم” در سال ۱۳۳۰ هجری خورشیدی منتشر شد. بعد از آن، مجموعه‌های “مرگ رنگ” (۱۳۴۲) و “هتل” (۱۳۴۷) به شهرت جهانی او افزودند و جایگاه او را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر تثبیت کردند. دیگر آثار مهم او شامل “صدای پای آب” (۱۳۴۹) و “مسافر” (۱۳۵۷) می‌باشند. هر یک از این مجموعه‌ها با زبان خاص و تصاویر شاعرانه، دنیای درونی و فلسفی سهراب سپهری را به خوانندگان معرفی کرده و آن‌ها را به تفکر درباره زندگی، مرگ، و ارتباط انسان با طبیعت و جهان پیرامونش دعوت کرده است.
سهراب سپهری با آثار خود توانست به زبان شعر، دنیایی تازه از احساسات و افکار انسانی را باز کند و همچنان یکی از بزرگ‌ترین شاعران و هنرمندان معاصر ایران به شمار می‌رود. اشعار او در عین سادگی، عمیق و پیچیده هستند و هم‌اکنون نیز در میان علاقمندان به شعر فارسی محبوبیت زیادی دارند.
