کاوه جبران، در ۷ ثور/اردیبهشت سال ۱۳۶۳ هجری خورشیدی در شهر کابل به دنیا آمد. آموزش‌های ابتدایی را در زادگاهش فرا گرفت و در سال ۱۳۸۶ خورشیدی، مدرک کارشناسی اش را در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه کابل بدست آورد.
جبران در جریان تحصیل به شعر و نوشتن مقالات در نشریات دانشجویی پرداخت و در انجمن‌های ادبی فعال بود. نخستین دفتر شعر او با عنوان «یک روز مانده به پایان عاشقی» در سال ۱۳۸۶ هجری خورشیدی منتشر شد.
جبران پس از فراغت به روزنامه‌نگاری رو آورد و در سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۶ هجری خورشیدی در روزنامه‌ها، رادیوها و تلویزیون‌ها مشغول به کار بود. جبران همچنین مدرک کارشناسی ارشدش را در سال ۱۳۹۰ از دانشگاه کابل بدست آورد. و پس از آن در سال ۱۳۹۱ هجری خورشیدی برای تدریس به دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه البیرونی رفت و پنج سال بعد به‌عنوان استاد دائمی در این دانشگاه مشغول به تدریس شد.
در سال ۱۳۹۶ هجری خورشیدی، کاوه جبران برای ادامه تحصیل در مقطع دکترا به ایران رفت و در دانشگاه فردوسی مشغول به تحصیل شد. پس از پایان تحصیل، در سال ۱۴۰۰، به‌منظور نگارش رساله‌ی دکتری به کابل بازگشت، اما بازگشت او هم‌زمان شد با فروپاشی نظام سیاسی و سقوط کابل به‌دست گروه طالبان. در پی این رویداد او ناگزیر به مهاجرت شد و به فرانسه رفت، جایی که تحصیلات خود را در رشته‌ی مردم‌شناسی ادامه داد و موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه پاریس گردید.
جبران در عرصه‌ی ادبیات و فرهنگ فارسی آثاری به‌جای گذاشته است که شامل چندین دفتر شعر، رمان و مقالات پژوهشی می‌باشد. از جمله آثار او می‌توان به «یک روز مانده به پایان عاشقی» (۱۳۸۶)، «آفتاب تعطیل» (۱۳۸۸)، «ترانه و تروریست» (۱۳۹۰)، «لوهاران» (۱۳۹۲)، و «زندگی به سفارش پشه‌ها» (۱۳۹۵) اشاره کرد. جبران همچنین گردآوری اشعار عبدالقهار عاصی را در کتاب «خداحافظ گل سوری» انجام داده است. یکی از آثار منتشرنشده‌ی او «مست‌ها دروغ نمی‌گویند» است که آماده چاپ می‌باشد.
کاوه جبران همواره با نگاهی تلخ به زندگی و اجتماع، در آثار خود به عشق، ستیز با بی‌عدالتی‌های اجتماعی و اعتراض پرداخته است و به باور او «کار ادبیات آشفته‌کردن و نظم برهم زدن است». آثار جبران در حوزه‌های مختلف فرهنگی و ادبی، تأثیر قابل‌توجهی در نسل جوان ادبیات فارسی‌زبان گذاشته است.
