احمدضیا سیامک هروی در ۱۸ ثور/اردیبهشت سال ۱۳۴۶ هجری خورشیدی، در روستای خواجه سرمق ولسوالی انجیل ولایت هرات چشم به جهان گشود.
او آموزش‌های ابتدایی را در لیسه امیر دوست‌محمد خان در هرات آغاز کرد و در سال ۱۳۵۹ هجری خورشیدی برای ادامه تحصیل به کابل رفت و وارد دبیرستان حبیبیه شد. پس از فراغت از دبیرستان، در سال ۱۳۶۲ هجری خورشیدی وارد دانشکده زبان و ادبیات دانشگاه کابل شد. سیامک هروی در ادامه، با دریافت بورسیه تحصیلی به شوروی سابق رفت و در دانشگاه استاوروپول، موفق به دریافت مدرک کارشناسی ارشد در رشته زبان و ادبیات روسی شد.
سیامک هروی فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۷۳ هجری خورشیدی با خبرگزاری باختر، خبرگزاری رسمی افغانستان، به عنوان خبرنگار آغاز کرد. او در ادامه به سمت مدیریت بخش خبر و سپس مدیریت شعبه عکاسی این خبرگزاری رسید. پس از سقوط طالبان، در سال ۱۳۸۱ هجری خورشیدی ریاست روزنامه دولتی “انیس” را به عهده گرفت و این نشریه را که در دوران جنگ‌ها و تسلط طالبان به‌صورت هفتگی منتشر می‌شد، به یک روزنامه منظم بدل کرد.
بین سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۳ هجری خورشیدی، سیامک هروی مدیر مسئول روزنامه انیس بود و سپس به دفتر ریاست جمهوری راه یافت. او مسئولیت بخش خبررسانی دفتر سخنگوی رئیس‌جمهور را بر عهده گرفت و در سال ۱۳۸۳ هجری خورشیدی به عنوان معاون دفتر سخنگوی رئیس‌جمهور وقت، حامد کرزی، منصوب شد.
در سال ۱۳۹۲ هجری خورشیدی، سیامک هروی به وزارت خارجه افغانستان پیوست و به عنوان معاون سخنگوی این وزارتخانه منصوب شد. سپس به سفارت افغانستان در بریتانیا اعزام شد و به‌عنوان مستشار وزیرمختار و معاون سفیر در لندن انجام وظیفه کرد. او از حوت ۱۳۹۳ تا جوزا ۱۳۹۵ هجری خورشیدی، به‌طور موقت سرپرستی سفارت افغانستان در لندن را نیز به عهده داشت.
در جوزا ۱۳۹۵ هجری خورشیدی، سیامک هروی از سمت خود به عنوان معاون سفیر افغانستان در لندن کناره‌گیری کرد و دیگر به کشور بازنگشت. او در بیانیه‌ای علت کناره‌گیری‌اش را اعتراض به باز شدن درهای حکومت به روی چهره‌هایی چون گلبدین حکمتیار، طالبان و داعش اعلام کرد و گفت: «تصمیم گرفتم استعفا بدهم و دیگر در حکومتی که آغوشش به قصابانی مثل حکمتیار، طالب و داعش باز است، کار نکنم.»
شهرت اصلی سیامک هروی بیش از فعالیت‌های سیاسی و دیپلماتیک او، مدیون تلاش‌های ادبی‌اش است. او از دهه ۱۳۶۰ هجری خورشیدی نخستین کتاب خود را که مجموعه‌ای از داستان‌های عامیانه هرات بود، منتشر کرد. در اوایل دهه ۱۳۸۰ هجری خورشیدی، هنگامی که مدیر مسئول روزنامه انیس بود، تصمیم گرفت درباره وضعیت رمان‌نویسی در افغانستان تحقیق کند؛ اما نتیجه تحقیقات او ناامیدکننده بود، زیرا به گفته خودش، نویسندگان معدودی در این زمینه فعال بودند. از همین‌رو تصمیم گرفت خود به‌صورت جدی به رمان‌نویسی بپردازد.
هروی تاکنون ۱۱ عنوان کتاب منتشر کرده‌است. آثار او به‌طور عمده دارای مضمون اجتماعی هستند و الهام گرفته از وقایع روزمره افغانستان‌اند. رمان‌هایی چون گرگ‌های دوندر، اشک‌های تورنتو در پای درخت انار، مرغ تخم طلایی، دختران تالی، بوی بهی، بازگشت هابیل، خدایان منسوح، چهار فصل سقوط، تالان، گرداب سیاه و زلفا از جمله آثار برجسته‌ی او به شمار می‌روند.
رمان دختران تالی (Tali Girls) که از سوی انتشارات H&S Media منتشر شده، یکی از موفق‌ترین آثار هروی در سطح بین‌المللی است. این اثر داستان دخترانی از ولایت بادغیس را روایت می‌کند که از کودکی به‌عنوان موجوداتی “نحس” و “بی‌ارزش” شناخته می‌شوند و زندگی‌شان زیر سایه ظلم، تبعیض، بهره‌کشی و خشونت می‌گذرد. هروی با شخصیت‌پردازی‌هایی همچون گیسو، نِگین، سیمین و دیگران، تصویری تلخ و دردناک از رنج زنان افغانستان در مناطق دورافتاده ترسیم کرده‌است.
این رمان در سال ۲۰۲۴ به‌عنوان یکی از ۲۱ کتاب برگزیده بنیاد کارنگی انتخاب شد و همچنین در فهرست اولیه جایزه بین‌المللی ادبی دوبلین ۲۰۲۵ قرار گرفت؛ جایزه‌ای معتبر که بر اساس معرفی کتب توسط کتابخانه‌های سراسر جهان اعطا می‌شود. دختران تالی تاکنون بیش از نیم‌میلیون نسخه فروش داشته و در ادبیات جهانی نیز بازتاب گسترده‌ای یافته‌است.
سیامک هروی در طول فعالیت ادبی و فرهنگی خود جوایز و افتخارات متعددی کسب کرده است. او در جدی/دی‌ماه سال ۱۳۹۵ هجری خورشیدی برنده جایزه ادبی جلال آل‌احمد برای رمان گرگ‌های دوندر شد و در مهرماه سال ۱۳۹۱ هجری خورشیدی مدال افتخار ریاست‌جمهوری افغانستان را به‌پاس خدمات فرهنگی و ادبی از دستان حامد کرزی دریافت کرد.
