جایا پراکاش نارایان
(۱۹۷۹-۱۹۰۲)
جی‌پراکاش نارایان، فیلسوف سیاسی و سیاست‌مدار برجسته‌ی هندی، در ایالت بیهار چشم به جهان گشود و از همان آغاز، زندگی‌اش در مسیر تحول اجتماعی و سیاسی هند شکل گرفت. او از پایه‌گذاران حزب سوسیالیست کنگره در درون ساختار کنگره‌ی ملی هند بود، با این هدف که نظامی سوسیالیستی و مردمی را در چارچوب دموکراسی هند تحقق بخشد. او در آرزوی برپایی دموکراسی‌ای بدون وابستگی حزبی بود ـ مدلی که نمایندگی را بر پایه‌ی اراده‌ی آزاد شهروندان، نه منافع حزبی، استوار می‌کرد.
نگرش سیاسی نارایان بر توجه به مسائل جزئی جامعه مبتنی بود. او باور داشت که مشکلات اجتماعی باید پیش از آن‌که به بحران‌های فراگیر تبدیل شوند، با بسیج نیروی مردمی و حمایت دولت، خنثی گردند. این رویکرد، او را به چهره‌ای مردمی و پیش‌نگر در سیاست هند بدل ساخت.
در پیروی از مسیر گاندی، نارایان اصول اخلاقی و اجتماعی مشخصی را برای جامعه‌ی هند معرفی کرد: ایمان به معنویت و دین، التزام به عدم خشونت، دفاع از آزادی فردی، برابری حقوق انسان‌ها، ترجیح منافع ملی بر منافع شخصی، وفاداری به کار، افزایش تحمل و کاهش خواسته‌های نفسانی. این کدهای اخلاقی، ستون‌های فکری او برای اصلاح جامعه بودند.
او نظام پارلمانی را مناسب ساختار سیاسی و فرهنگی هند می‌دانست، و از مدل اقتصادی مختلط حمایت می‌کرد—مدلی که میان اقتصاد دولتی و خصوصی توازن برقرار سازد. روند تحول فکری نارایان، از مارکسیسم انقلابی آغاز شد و به‌تدریج به سوی سوسیال دموکراسی و سپس الگوی “سرودیا”—جامعه‌ی مطلوب گاندی—و در نهایت به فلسفه‌ی انقلاب جامع و بی‌خشونت تغییر مسیر داد.
برای مطالعه بیشتر
- رتن، رام و تیاگی، ریچی. تفکر سیاسی هند. دهلی نو: انتشارات اگروال، ۱۹۹۰.
- بارتیا، اکیل. جایا پراکاش نارایان: از سوسیالیسم تا سرودیا. دهلی نو: روا سیوا پراکشان، ۱۹۵۹.
- مهتا، وی. آر. بنیاد های تفکر سیاسی هند. دهلی نو: مانوهار، ۱۹۹۲.
