میشل آکشوت
(۱۹۹۰-۱۹۰۱)
میشل آکشوت، فیلسوف سیاسی بریتانیایی‌ای که در امتداد اندیشه‌های محافظه‌کارانه‌ی ادموند برک جای دارد، جایگاه سنت‌های تاریخی و روش‌های کلاسیک در سیاست را ارج می‌نهد. او با عقل‌گرایی رادیکال و تفکر یوتوپیایی—که غالباً سنت‌ها و نهادهای دیرین را کم‌اهمیت جلوه می‌دهند—مخالفت می‌ورزد، و همین موضع‌گیری سبب شده تا او را در جرگه‌ی متفکران محافظه‌کار بشمارند.
در اثر مهم خود با عنوان رهنمایی انسان (۱۹۷۵)، این فیلسوف بر آن است که فلسفه‌ی سیاسی و مدنی باید به تحلیل ساختارهای اجتماعی موجود بپردازد تا بتواند ویژگی‌های مطلوب و ایده‌آل یک تمدن شکوفا را آشکار سازد. این ویژگی‌ها باید بر اساس معیارهای اخلاقی استوار باشند تا بتوان جامعه‌ای درست، پایدار، و معنادار بنا کرد.
او با تأکید خاص بر نقش انجمن‌های اخلاقی در مقایسه با انجمن‌های صرفاً اقتصادی، باور دارد که جمهوری ـ به‌عنوان شکلی از حکومت مشروع ـ این حق را دارد که از شهروندان خود رعایت اصول اخلاقی را مطالبه کند، حتی اگر شیوه‌های اجرایی آن اصول مورد انتقاد قرار گیرد. او اخلاق را ستون فقرات نظم اجتماعی و ضامن پایداری نهادهای مدنی می‌داند.
برای مطالعه بیشتر
- گرین لیف، دبلیو. ای. سیاست فلسفی اکشوت. لندن: لانگمن، ۱۹۶۶.
- شیلدون، گارت وارد. دایره المعارف اندیشه سیاسی. نیویارک:فکت ان فایل، ۲۰۰۱.
