کنیت دبلیو تامسون
(۱۹۲۱)
کنیت دبلیو تامسون دانشمند و فیلسوف سیاست بینالملل امریکایی که در حوزهٔ روابط بینالملل به اخلاق و مسئولیتهای انسانی توجه ویژه دارد. او تحصیلات خود را در دانشگاه شیکاگو به پایان رساند و سپس بهعنوان مشاور روابط بینالملل در بنیاد راکفلر فعالیت کرد. بعدها ریاست مرکز تحقیقات روابط اجتماعی میلر در دانشگاه ویرجینیا را بر عهده گرفت. وی دکترای خود را در رشتهٔ حکومت و دین دریافت کرد و همین پیوند میان سیاست و دین، بنیان بسیاری از آثار و اندیشههای او را شکل داد.
اندیشههای او بازتابی از نظریههای مسیحی رینولد نایبور و واقعگرایی سیاسی هانس مورگنتاو است. او بر این باور بود که گناه ذاتی انسان و قدرت ویرانگر سیاست جهانی، نیازمند دقت، نظارت و رویکردی اخلاقی است تا از سقوط سیاست به عرصهٔ خشونت و بیعدالتی جلوگیری شود.
او نویسندهای پرکار بود و آثار متعددی در زمینهٔ اخلاق و سیاست بینالملل منتشر کرد. از جمله مهمترین نوشتههای او:
- اخلاق مسیحی و مشکل سیاست خارجی[1] (۱۹۵۹)، که در آن به چالشهای اخلاقی تصمیمگیری در عرصهٔ روابط بینالملل میپردازد.
- مسئلهٔ اخلاقی دولتداری: شناخت سیاست جهان[2] (۱۹۷۵)، که در آن به بررسی مسئولیتهای دولتها در نظام بینالملل و ضرورت توجه به اصول اخلاقی در سیاست جهانی میپردازد.
اندیشههای او تلاشی بود برای پیوند دادن واقعگرایی سیاسی با اخلاق مسیحی، تا نشان دهد که حتی در عرصهٔ سخت و پرتنش روابط بینالملل، ارزشهای اخلاقی میتوانند راهنمای عمل دولتها باشند.
برای مطالعهٔ بیشتر
- شیلدون، گارت وارد. دایرهالمعارف اندیشه سیاسی. نیویورک: فکت آن فایل، ۲۰۰۱.
[1] Christian Ethics and Dilemmas of Foreign Policy
[2] The Moral Issue in Statecraft, Understanding World Politics
