صادق عصیان، در چهاردهم جدی سال ۱۳۵۲ هجری خورشیدی در ولایت بلخ، متولد شد. او در سال ۱۳۷۵هجری خورشیدی موفق به اخذ گواهی‌نامه کارشناسی در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه بلخ شد و در سال ۱۳۹۰ هجری خورشیدی مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه ملی تاجیکستان دریافت کرد.
با فروپاشی سلطه‌ی طالبان و برپایی نظام جمهوری، صادق عصیان در سال ۱۳۸۱ هجری خورشیدی به عنوان استاد دانشگاه بلخ آغاز به کار کرد. او علاوه بر تدریس، نقش فعالی در عرصه فرهنگی و ادبی داشت و به‌عنوان مدیر مسئول چندین نشریه از جمله مجله «علمی بلخ»، فصلنامه «معرفت» و ماهنامه «چشم‌انداز» فعالیت کرد. همچنین، در رسانه‌های صوتی و تصویری نیز همکاری می‌کرد و مجری برنامه‌های ادبی و فرهنگی همچون «روزنه»، «پرنیان سخن» در رادیو تلویزیون محلی بلخ و «اورنگ» در تلویزیون آرزو بود. مدتی نیز مشاور بخش ادبی رادیو تلویزیون آرزو بود.
با سقوط نظام جمهوری و تسلط دوباره طالبان در سال ۱۴۰۰ هجری خورشیدی، صادق عصیان نیز مانند هزاران شهروند افغانستان مجبور به مهاجرت شد و در شهر اشتوتگارت آلمان اقامت گزید.
صادق عصیان مدتی از بیماری رنج برد و در نهایت در دومین روز میزان/مهر سال ۱۴۰۲ هجری خورشیدی چشم از جهان بست.
از صادق عصیان پنج مجموعه شعری با عناوین «فصل‌های آفتابی» (۱۳۸۲خ)، «روشن‌تر از همیشه» (۱۳۸۶خ)، «مثل احوال جهان» (۱۳۹۳خ)، «فراخوان صد غزل» (۱۳۹۷خ)، و «حل شدن در حس و حال» (۱۳۹۸خ) منتشر شده است. همچنین مجموعه دیگری تحت عنوان «دنیا به‌هم‌خورده» بعد از مرگش چاپ شد. افزون بر این، دو کتاب پژوهشی به نام‌های «نمونه‌های شعر امروز بلخ» (۱۳۸۴خ) و «سیما و سخن؛ شاعران و نویسندگان بلخ، سمنگان و سرپل» (۱۳۸۵خ) نیز از او به چاپ رسیده‌اند.
صادق عصیان، با صدای بلند و شیوا، همواره شعر می‌سرود و شعرهایش را برای دیگران می‌خواند، اشعاری که تا همیشه در یادها خواهد ماند.
روانش شاد و یادش انوشه باد!
