صائب تبریزی یکی از برجسته‌ترین شاعران زبان فارسی است. نام اصلی او میرزا محمدعلی است و به صائب تبریزی شهرت دارد. او در سال ۱۰۰۰ هجری قمری در اصفهان به دنیا آمد. خانواده صائب از تبریز به اصفهان مهاجرت کرده بودند و به همین دلیل به صائب تبریزی معروف شد.
صائب در خانواده‌ی فرهنگی و بازرگان به دنیا آمد و در جوانی به تحصیل علوم مختلف از جمله ادبیات، فقه و حکمت پرداخت. او در دوران جوانی به هند سفر کرد و مدتی در دربار شاه‌جهان، پادشاه گورکانی هند، زندگی کرد. این سفر تأثیر زیادی بر شعر و سبک او داشت و او را به یکی از برجسته‌ترین شاعران سبک هندی تبدیل کرد.
صائب تبریزی با ترکیب ظرافت‌های زبان فارسی و مضامین عرفانی، اجتماعی و فلسفی، سبکی منحصر به فرد را در شعر فارسی ایجاد کرد. او بیش از صد هزار بیت شعر سروده است که شامل غزل، قصیده و مثنوی است. اشعار صائب اغلب دارای مضامین اخلاقی، پندآموز و تجربیات شخصی است و او توانسته با بهره‌گیری از تصاویر بومی و محلی، اشعار پویا خلق کند.
صائب تبریزی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شاعران سبک هندی، تأثیر زیادی بر شاعران پس از خود گذاشت.
صائب تبریزی در سال ۱۰۸۶ هجری قمری در اصفهان درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد. آرامگاه او در اصفهان هنوز هم زیارتگاه عاشقان ادبیات و فرهنگ فارسی است.
