گل‌احمد تانیش قاضی‌زاده در ششم ثور/اردیبهشت سال ۱۳۳۹ هجری خورشیدی، در قریه‌ی «اونچه ارلات» از ولسوالی پشتونکوت، ولایت فاریاب چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود دنبال کرد و در سال ۱۳۵۶ هجری خورشیدی با موفقیت از لیسه‌ی ابوعبید جوزجانی فارغ‌التحصیل شد.
در سال ۱۳۵۷ وارد دانشکده‌ی طب دانشگاه کابل شد و در سال ۱۳۶۳ هجری خورشیدی فارغ گردید. وی سپس به عنوان داکتر در اداره‌ی صحت عامه‌ی ولایت فاریاب به فعالیت حرفه‌ای خود آغاز کرد.
علاقه‌ی او به ادبیات از سال‌های مکتب آغاز شد و نخستین آثارش در قالب مقاله‌ها و شعرهای اجتماعی در نشریات محلی چون روزنامه‌ی فاریاب و جریده‌ی یولدوز به چاپ رسید. مشوق اصلی‌اش در مسیر شعر، عبدالروف نفیر فاریابی، از شاعران و پژوهشگران برجسته‌ی ولایت فاریاب بود که نقش مهمی در رشد ادبی او ایفا کرد.
تانیش قاضی‌زاده از علاقه‌مندان جدی اشعار استاد خلیل‌الله خلیلی، حافظ، صائب تبریزی و نادم قیصاری است. گرایش عمده‌ی او در شعر به موضوعات تربیتی، اجتماعی و عاشقانه معطوف بوده و در قالب‌های غزل، رباعی و مخمس به دو زبان ازبیکی (زبان مادری) و فارسی شعر می‌سراید.
مجموعه‌ی نخست اشعارش با عنوان «نوایی دل» یا «کونگل نواسی» در دوران مهاجرتش در پاکستان به چاپ رسید و دومین مجموعه‌ی او نیز آماده چاپ است.
