تهماسبی خراسانی در ۶ جدی/ دی سال ۱۳۷۰ هجری خورشیدی در حومهٔ بلخ زاده شد. آموزشهای ابتدایی و ثانوی را در لیسهٔ حَسَنی ولایت سمنگان فرا گرفت و وارد دانشگاه بلخ شد. او در حالی که عملاً با شعر و ادبیات سر و کار داشت و از چهرههای فعال حوزهٔ ادبی بلخ بود، اما کارشناسیاش را در این دانشگاه در رشتهٔ کیمیا به پایان رساند. مدرک کارشناسی ارشدش را در رشتهٔ ادبیات فارسی از دانشگاه یزد ایران کنونی به دست آورد. او هماکنون در حال سپری کردن مقطع دکتری در یکی از کشورهای همسایه است.
تهماسبی، با موج ادبی پسامقاومت (پس از شکست دور اول طالبان و روی کار آمدن جمهوریت) رشد کرد و به قول خودش آن «سالهای شور و هیجان» را با حلقهٔ زلف یار و انجمن نویسندگان بلخ دمخور بود.
خراسانی، در کنار همکاری قلمی با نشریهها و مجلههای مختلف و تدریس ادبیات فارسی در دانشگاهها و مراکز آموزشی، مسئولیت انتشارات و انجمن ادبی هشتبهشت و مدیریت اجرایی انجمن نویسندگان بلخ را نیز در کارنامهٔ خود دارد.
او با برگزاری دهها همایش، بزرگداشت و جشنوارهٔ ادبی و برگزاری مداوم جلسات هفتگی نقد در بلخ و کابل و همچنان نگاشتن نقدهای ادبی در نشریهها و مجلههای کشوری یکی از چهرههای تأثیرگذار در فضای ادبی کشور بوده است.
فخامت زبان، استخوانمندی کلام، باستانگرایی، بومیگرایی، هویتمداری و ایجاد تنپوشههای تازه در ساختار شعر، سبک ویژهای را در کارهای او رقم زده است و از نکات قوت ایشان به شمار میرود.
تا کنون آثاری شامل؛ گاهان (دفتر شعر)، چاپ بلخ، همسایهٔ خدایان (دفتر شعر)، چاپ بلخ، بیجهت نیستم خراسانی (گزیدهٔ شعر)، چاپ دهلی و تهران، گُل زخم (گزیدهٔ شعر عبدالحق بیتاب) به گزینش و مقدمهٔ خراسانی، چاپ کابل و تهران، شهید عشق (دیوان شهید مارملی) به تصحیح و مقدمهٔ خراسانی، چاپ بلخ، غزنویان؛ ترکمنش یا پارسیگرا؟ (پژوهشی)، چاپ بلخ از آقای خراسانی منتشر شده اند.
