جمشید شعله در سال ۱۲۸۷ هجری خورشیدی در شهرستان چاه آب ولایت تخار به دنیا آمد. او آموزش های ابتدایی خود را در مکتب شش صنفی عهد امانالله خان به پایان رساند و سپس دروس دینی را نزد شخصیتهای برجستهای چون ملا عبدالکریم مدرس و داملا خیرالدین ناله فرا گرفت. جمشید شعله پس از مدت کوتاهی در جریده بغلان به عنوان معاون و مدیر فعالیت کرد و در مراکز مختلف دولتی از جمله خان آباد مرکز نایب الحکومه تخارستان و بدخشان به ایفای خدمت پرداخت. در این دوران با شخصیتهای بزرگی چون سید محمد دهقان و شاه عبدالله بدخشی آشنا شد و با آنان همکاریهای فرهنگی و سیاسی داشت.
پس از ۱۷ سال فعالیت در سازمانهای دولتی، شعله تصمیم به ترک کارهای دولتی گرفت و به زراعت و دهقانی پرداخت. با این حال، او در سالهای ۱۳۲۰، ۱۳۳۴، و ۱۳۴۳ هجری خورشیدی در چند دور به عنوان نماینده مردم در مجلس نمایندگان افغانستان برگزیده شد و در جنبشهای نوخواهانه برای تغییر در کشور نیز فعال بود. او با شخصیتهای ادبی و فرهنگی از جمله انور بسمل و ابراهیم عفیفی همکاری داشت و از اولین افرادی بود که به صورت سازمان یافته در این مسیر فعالیت میکرد.
در دوران حکومت سردار محمد داوؤد خان، جمشید شعله به دلیل فعالیتهای سیاسی خود به زندان افتاد و در زندانهای دو قلعهٔ معروف، قلعهٔ جدید و قلعهٔ کرنیل دهمزنگ به سر برد. در این دوران، او آثار زیادی را در زندان تولید کرد که بیشتر آنها تحت محدودیتهای شدید سانسور و زندان نگاشته شده بودند. پس از سرنگونی حکومت سردار محمد داوؤد خان و روی کار آمدن نورمحمد ترکی، شعله به زندان پلچرخی منتقل شد و در آنجا نیز به عنوان یک مقاوم معتقد و مصحفدیده شناخته میشد. در زندان پلچرخی او تجربههای دشواری از زندگی و مرگ اعضای خانوادهاش، از جمله پسرش محمد قاسم شعله، که روزنامهنگار و مدیر سالنامه کابل بود، را تحمل کرد. این تجربهها در کتابی به نام “یادداشتهای زندان” ثبت است.
جمشید شعله علاوه بر فعالیتهای سیاسی و اجتماعی، مبارز، دانشمند، شاعر و مورخ بود و آثار بسیاری در زمینههای مختلف ادبی و تاریخی از خود به جا گذاشت. برخی از آثار او شامل تفسیر سوره والعصر، سوانح میرزا عبدالقادر بیدل، تاریخ ادبیات بدخشان، جهاد ملت بخارا و حوادث لقی در شمال هندوکش، و تاریخ پهلوانان چاه آب اند که هرکدام جایگاه ویژهای دارند. جمشید شعله پس از ۸۷ سال زندگی، در ۵ دلو/بهمن سال ۱۳۷۴ هجری خورشیدی چشم از جهان بست. روانش شاد و یادش گرامیباد!