ابوریحان محمد بن احمد بیرونی، جغرافی‌دان، ستاره‌شناس، تقویم‌دان، ریاضی‌دان و تاریخ‌نگار، معروف به همه‌چیز‌دان و یا جامع‌الاطراف در سال ۳۶۲ هجری در خوارزم تولد شد. او در خوارزم و خراسان دانش فقه، کلام، جغرافیا و ریاضیات فرا گرفت. در اوایل جوانی در زمان سامانیان به بخارا رفت و در آنجا با پورسینا آشنا شد که این آشنایی در مباحثات علمی هردو دانشمند بزرگ میراث بزرگی به‌یادگار ماند. با پایان حکومت سامانی، بیرونی به دعوت سلطان محمود به غزنه رفت و ستاره‌شناس بزرگ دربار غزنویان شد. بیرونی در رکاب سلطان محمود غزنوی در فتح هند اشتراک کرد و در این سفر کتاب معروف «ماللهند» را نوشت که از منابع معتبر هندشناسی در عصر میانۀ خراسان شمرده می‌شود. این دانشمند بزرگ هم‌چنان آثار و کتاب‌های فراوان در حوزه‌های مختلف علمی از خود به یادگار مانده است. بیرونی در سال ۴۴۲ هجری در غزنی چشم از جهان بست و در همان‌جا به خاک سپرده شد. مشهور است که او در بستر بیماری و سفر آخرت با فقیه ابوالحسن علی ولوالجی در مورد «حساب جدات فاسده» از موضوعات ریاضی مباحث می‌کرد و در پاسخ به سوال والوالجی که حالا زمان استراحت است، گفت: می‌خواهم دانسته از جهان بروم.
