سیده بیگم معروف به علویه، دختر سید ناصر گرگانی، از شاعران فاضل در ادبیات فارسی در نیمه دوم سده پنجم هجری در جرجان تولد یافت. او را در ادبیات و شعر فارسی صاحب دیوان دانسته‌اند و با رشیدالدین وطواط بلخی، از شاعران و نثرپردازان معروف معاصر خود، مشاعره داشت.
او در خانواده‌ای اهل علم و ادب به دنیا آمد و از کودکی به شعر و ادبیات علاقه‌مند شد. سیده بیگم دیوان شعری داشت که در آن به موضوعات مختلفی از جمله عشق، عرفان و مسائل اجتماعی پرداخته است.
به نوشته کتاب مشاهیر نسوان، سیده بیگم زن فاضل، دانشمند و صاحب کمال بود. نام و نمونه اشعار این شاعر زن در منابع و تذکره‌ها آمده است. به طور مثال، ریاض‌الشعراء شعری از او آورده است که در پاسخ به شعری از وطواط بلخی سروده شده بود.
سیده بیگم همچنین در محافل ادبی و فرهنگی زمان خود حضور فعالی داشت و با بسیاری از شاعران و ادیبان معاصر خود در ارتباط بود. او به دلیل دانش و فضل خود، مورد احترام و تحسین همگان قرار داشت. آثار او نه تنها در زمان خود، بلکه در دوره‌های بعد نیز مورد توجه و مطالعه قرار گرفته‌اند.
