خراسان

ابوالمعالی نصرالله ابن محمد ابن عبدالحمید منشی، یکی از نویسندگان و منشیان برجسته‌ی دربار غزنویان در سده‌ی ششم هجری بود. او در شهر غزنی متولد

بانو عراقیه نیشاپوری معروف به درویش از زنان عارف سده پنجم هجری است که در نیشاپور- از شهرهای خراسان زندگی کرد. او تمام عمر را

فاضله سمرقندی بلخی از شاعران و سخنوران برجسته ادبیات فارسی در نیمه اول سده هفتم هجری است. او در شهر سمرقند، یکی از توابع خراسان،

جمیله اصفهانی به عنوان یک شاعر و بازرگان، از زنان نامدار خراسان است. او در سال ۱۰۲۵ هجری قمری در اصفهان متولد شد و در

مرجانه بادغیسی، که عرب‌ها به نام مراجل می‌شناختند، همسر هارون‌الرشید و مادر مأمون‌الرشید بود. او از اهالی بادغیس، از توابع خراسان، بود و در حوالی

نورجهان، با نام اصلی مهرالنساء بیگم، یکی از بانوان برجسته و بانفوذ خراسانی در تاریخ امپراتوری بابری خراسان و هند بود. او در سال ۹۵۶

فردوس مطربه، معروف به مطربه کاشغری، بانوی موسیقی‌دان و شاعر زبان فارسی در نیمه اول سده ششم هجری در کاشغر، حوزه شرقی خراسان، چشم به

رابعه بخاری معروف به ام‌الفقراء از زنان نام‌دار دوره خراسان در نیمه نخست سده هفتم هجری در بخارا چشم به جهان گشود. او دختر شیخ

گوهرشاد بیگم، معروف به گوهرشاد آغا و مهدعلیا، در سال ۷۸۰ هجری قمری در خانواده‌ای اشرافی از ایلخانان مغول زاده شد. پدرش، غیاث‌الدین ترخان، از

خراسان سرزمینی که در دانش، دولت‌داری و خِردورزی شهره است، بخشی از افتخارات آن مدیون تلاش و کار زنان است. زنانی که امروز در آن

خواجه ابونصر مشکان، دبیر دیوان رسالت سلطان محمود غزنوی و پسرش سلطان مسعود غزنوی بود. این نشان می‌دهد که او تا چه حد در علم،

ابوالحسن القاسم احمد ابن حسن میمندی، که به او عنوان افتخاری شمس‌الکفاه داده بودند، وزیر دربار غزنوی در دوره‌های سلطان محمود غزنوی و پسرش مسعود