تاج‌الدین علی‌شاه جیلانی، معروف به خواجه تاج‌الدین علی‌شاه، وزیر سلطان‌محمد خدابنده اولجایتو و سلطان ابوسعید بهادرخان بود. او به عنوان یک تاجر جواهر و کالا، به‌واسطه‌ی فعالیت‌های بازرگانی‌اش به دربار امیرحسین گورکانی، یکی از امرای ایلخانی راه یافت. با افزایش قدرت و تأثیر او در دیوان امور، سعدالدین ساوجی، وزیر اولجایتو، احساس خطر کرد و تاج‌الدین علی‌شاه را از سلطان دور کرد. تاج‌الدین علی‌شاه با مدیریت کارخانه‌ای به نام “کارخانهٔ فردوس” که او را به‌خوبی اداره کرد، توانست تأثیر خود را در دیوان امور افزایش دهد.
پس از مرگ سعدالدین ساوجی، تاج‌الدین علی‌شاه به دلیل تأیید و حمایت سلطان بهادر، به وزارت اولجایتو رسید و منصب صاحب دیوانی را به دست گرفت. او با همکاری خواجه‌رشیدالدین فضل‌اللّه و تحت نظارت وی، مناطق گسترده‌ای از خراسان را اداره کرد. با فرمانروایی سلطان ابوسعید بهادر، تاج‌الدین علی‌شاه به وزارت ابوسعید رسید. او در دوره‌ی وزارت خود، مدارس، و عمارات بسیاری را ساخت و توسعه داد. تاج‌الدین علی‌شاه در سال ۷۲۴ق درگذشت و به خاک سپرده شد.
