از متن مقاله؛

ديپلماسي مهم‌ترين ابزار سياست خارجي هر دولت بوده و مي‌توان گفت نوعي علم، فن و هنر تعامل حكومت‌ها با جهان خارج با هدف تأمين حداكثر منافع ملي شان مي‌باشد. ديپلماسي به‌صورت سنتي در حوزه‌های اقتصادي، سياسي، امنيتي، نظامي و فرهنگي دست اندركار بيش‌تر سازي منافع ملي دولت‌ها است که به مقصد کاهش اختلافات و گسترش روابط مسالمت آمیز و صلح جویانه در میان ملت‌ها بکار گرفته می‌شود، بگونة متعارف دیپلماسی بربنیاد چهار رکن اساسی هدایت می‌گردد: رکن سیاسی، رکن اقتصادی، رکن امنیتی و رکن فرهنگی.  دیپلماسی خوب در مناسبات بین المللی با روی‌کرد افزایش دوست و کاهش دشمن شناخته می‌شود که گرایش آن فارغ از روی‌کرد سلب گرایانه بیش‌تر با روی‌کرد سیاست ایجابی هم‌سویی دارد.