نظامالدین دهستانی، وزیر سلجوقیان
دهستانی، عبدالجلیل بن علی بن محمد، وزیر سلطان برکیارق سلجوقی بود. او در زمان ورود برکیارق به بغداد، دهستانی را که دیوان رسالت بود به
دهستانی، عبدالجلیل بن علی بن محمد، وزیر سلطان برکیارق سلجوقی بود. او در زمان ورود برکیارق به بغداد، دهستانی را که دیوان رسالت بود به
پیراحمد خوافی، غیاثالدین، وزیر شاهرخ میرزای تیموری و جانشینان او بود. دربارهٔ زندگی و سالهای پیش از وزارت او طلاعات کافی موجود نیست. اما بهطور
علاءالدین محمد هندو، وزیر خراسانی سلطان ابوسعید مغول و متولد فرومد بود که بنام فرومدکی شناخته میشود. خواجه علاالدین محمد هندو، دانشمندی بود که به
اَبونَصْرِكاشی معروف به معینالدین یا معینا لملك، دیوانسالار و وزیر سلطان سنجر سلجوقی بود. ابونصر به واسطهی نفوذ کاکای خود در حكومت محمد بن ملكشاه
ابوالمظفر محمد بن احمد ابیوردی، معروف به ابیوردی قاری، یکی از شخصیتهای برجستهی علمی و فرهنگی در تاریخ اسلام بود. او علاوه بر نسبشناسی، شاعری،
باد نوروزی همی در بوستان بتگر شود تا ز صنعش هر درختی لعبتی دیگر شود (عنصری بلخی) اگر فلسفه وجودی اسلام را از نقطه نظر
ابوسهل خجندی در حکومت غزنویان به وزارت رسید. او به عنوان دبیر دیوان در غزنه فعالیت میکرد و پس از قتل وزیر پیشاز خود، به
شمسالدین محمد جوینی، یکی از شعرا، نویسندهگان و دولتمردان برجستهی خراسان بود که به بسط و نشر علم و ادبیات معروف بود. او در روستای
مجد خوافی به خانوادهی دیوانسالار وابسته بود. پدرش خواجه غیاثالدین پیراحمد خوافی نزدیک به 30 سال در دستگاه ابوسعید و شاهرخ وزارت داشت. دوران وزارت
رشیدالدین فضلالله الوزیر ابن عمادالدوله ابی الخیر بن موفقالدوله علی همدانی متولد ۶۴۸ هجری قمری در همدان در یک خانوادهٔ پزشک بود. وی رجل سیاسی،
بهاءالدین مرغینانی از وزرا، شاعران و درباریان فاضل سدهی هفتم هجری بود. او اهل مرغینان بود که اکنون شهری است در جنوب استان فرغانه جمهوری
حسنک، آخرین وزیر سلطان محمود غزنوی بود که به دستور سلطان مسعود و به فتوای خلیفهی بغداد در ۴۱۰ خورشیدی، به دار آویخته شد. او