گُشتاسپ یا کی‌گشتاسپ یا کی ویشتاسپ شاه بزرگ ایران‌زمین و از معاصران حضرت زردشت پیامبر نیک‌پندار پارسیان دانسته می‌شود که از دودمان کیانیان بلخی است. منابع تاریخی پایتخت او را نیز در بلخ ذکر کرده‌اند. هم‌چنین گفته‌اند که عنوان کی (کَوی) در ایران شرقی معنی شاه را افاده می‌کرده است. در میان پادشاهان قدیم گشتاسپ کسی است که نام او بیشتر از همه در ادبیات پارسی میانه آمده است. او فرزند لهراسپ بوده که حضرت زردشت را در ترویج پیام اهورامزدا یاری فراوان می‌رساند و آتشکدۀ بزرگی را در بلخ بنیان می‌نهد. قابل یادآوری است که در مورد گشتاسپ روایت‌های گوناگونی ارائه شده است. در اوستا از او به خاطر ترویج دین زردشتی بسیار تحسین شده است. شماری از منابع تاریخی گشتاسب شاه بلخ را پدر داریوش بزرگ ” شاه شاهان” می‌داند. اما بنابر روایت‌های چندگانه میان مؤرخان همسویی وجود ندارد که گشتاسب کیانی همان گشتاسب هخامَنشی پدر داریوش بزرگ یک شخص واحد باشد. روی هم‌رفته در تاریخ طبری گفته شده که گشتاسب در روزگار باستان بر سرزمین‌های پهناور همچون بابل، بیت الحم ( بیت المقدس)، یمن و تا مرز‌های مصر باستان حکمروایی داشت.
