محمد صابر یوسفی در ۲۸ ثور/اردیبهشت سال ۱۳۴۴ هجری خورشیدی در ولایت کندز، چشم به جهان گشود. آموزش‌های ابتدایی را در مکتب‌های نمبر دوم و تجربوی کندز به پایان رسانید و در سال ۱۳۶۱ خورشیدی از صنف دوازدهم لیسه شیرخان فارغ شد. سپس وارد دانشکده‌ی آموزش و پرورش دانشگاه کندز گردید و در رشته‌ی کیمیا به درجه‌ی لیسانس نایل آمد.
وی در کنار تحصیلات دانشگاهی، در حوزه‌ی ژورنالیسم رادیویی نیز آموزش‌های تخصصی متعددی را در کشورهای تاجیکستان و آلمان پشت سر گذاشت. فعالیت ادبی محمد صابر یوسفی از سال ۱۳۶۲ هجری خورشیدی آغاز شده و تا امروز ادامه دارد. او از همان آوان جوانی به سرودن شعر و نوشتن داستان کوتاه پرداخت و آثارش در نشریه‌ها و مجلات معتبر داخل و خارج کشور منتشر شده‌اند.
نخستین مجموعه‌ی شعری او با عنوان «تا مرز آفتاب» شامل سروده‌های نخستین سال‌های شاعری‌اش است. دومین اثر او با نام «حلول آبی باران» نیز از سوی نشر مولانا به چاپ رسیده است. افزون بر این، چندین اثر دیگر از او آماده‌ی چاپ‌اند که شامل مجموعه‌های شعری «بالی میان باران»، «ما و باران و کبوتر»، «لبخند و آیینه»، مجموعه‌ی داستان‌های کوتاه «در پنجه‌های شیطان»، و مقالات تحقیقی و ادبی چون «واقع‌گرایی و شعر»،«ریالیزم در گستره شعر امروز»، «هایـدروکاربن‌ها»، «بحثی در فلسفه و عرفان»و «اداره و بارآورد اجتماعی» می‌شوند.
در کنار فعالیت‌های ادبی، محمد صابر یوسفی کارنامه‌ای پربار در عرصه‌های رسانه‌ای و مدنی دارد. او به‌عنوان مدیر مسؤول روزنامه‌ی کندز، رئیس رادیو تلویزیون دولتی کندز، هماهنگ‌کننده‌ی دفتر ولایتی مجتمع جامعه مدنی (مجما)، و خبرنگار رادیو دویچه‌وله‌ی آلمان، وظایف مهم و مؤثری را به انجام رسانده است. گستره‌ی فعالیت‌های ادبی، فرهنگی و رسانه‌ای او نشان از تعهدی عمیق به توسعه‌ی فرهنگ، آگاهی اجتماعی و ادبیات معاصر افغانستان دارد.
