فرهاد دریا، در سی‌ویکم سنبله سال ۱۳۴۱ هجری خورشیدی در شهر کندز به دنیا آمد. او از خانواده‌ای اشراف‌زاده و شناخته‌شده در کندز است که نقش مهمی در فرهنگ و آموزش منطقه داشتند. دریا آموزش‌های ابتدایی را در کندز گذراند و سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه پلی‌تکنیک کابل رفت. پس از مدتی، با تغییر علاقه و کشش به ادبیات فارسی، در دانشگاه کابل رشته ادبیات فارسی را دنبال کرد. همزمان با تحصیل، موسیقی را به‌طور جدی فرا گرفت و تحت نظر استادان بزرگ موسیقی افغانستان، به ویژه در سازهای سنتی و موسیقی کلاسیک هندی، مهارت یافت.
دوران جوانی فرهاد دریا با شرایط سیاسی و نظامی پیچیده افغانستان همراه بود. او چندین بار مجبور شد برای خدمت سربازی، تحصیل خود را موقتاً رها کند. در همین دوران، به‌صورت مستعار با نام «ابر» آثار موسیقی خود را برای هنرمندان دیگر می‌نوشت و در زمینه موسیقی کلاسیک فعالیت می‌کرد.
فعالیت حرفه‌ای موسیقی فرهاد دریا با تشکیل گروه «باران» آغاز شد. اعضای این گروه، از جمله اسد بدیع، وحید صابری، مختار مجید و جاوید راهی، با همکاری یکدیگر آثار موفقی منتشر کردند که از آن جمله می‌توان به آهنگ‌های «آی من»، «روز بازار» و «دختر سردار» اشاره کرد. پس از انحلال گروه، دریا به فعالیت مستقل ادامه داد و آلبوم‌های متعددی از جمله «سلام افغانستان»، «گل سرخ»، «یاران» و «هزار بار» منتشر کرد که هم در داخل و هم در خارج از افغانستان با استقبال روبه‌رو شد.
در دهه هفتاد هجری خورشیدی، فرهاد دریا به دلیل شرایط جنگ و تهدیدهای امنیتی، افغانستان را ترک کرد و مدتی در پاکستان، سپس در اروپا و امریکا زندگی و به فعالیت‌های هنری اش ادامه داد. در این دوران، او با برگزاری کنسرت‌ها و همکاری با هنرمندان بین‌المللی، موسیقی افغانستان را به جهانیان معرفی نمود.
فرهاد دریا از سال ۱۳۸۲ هجری خورشیدی فعالیت‌های بشردوستانه خود را آغاز کرد و به عنوان «سفیر حسن نیت و صلح» سازمان ملل متحد در افغانستان انتخاب شد. او به آموزش کودکان خیابانی، حمایت از کودکان بی‌سرپرست و ایجاد مراکز آموزشی متمرکز مانند موسسه «کوچه» پرداخت. همچنین در کمپین‌های اجتماعی و فرهنگی، از جمله مبارزه با فلج اطفال و آموزش همگانی کودکان، نقش فعال داشت و کنسرت‌های خیریه در کشورهای مختلف برگزار کرد تا توجه جهانیان را به وضعیت افغانستان جلب کند.
فعالیت‌های هنری و بشردوستانه فرهاد دریا با جوایز و افتخارات متعددی همراه بود. او به عنوان بهترین خواننده افغانستان در سال ۱۳۸۲ هجری خورشیدی شناخته شد، در سال ۱۳۸۴ هجری خورشیدی در دانمارک به عنوان بهترین خواننده انتخاب شد و جوایز بین‌المللی در زمینه موسیقی و حقوق بشر نیز دریافت کرد.
یک پاسخ
خیلی ها خوشحال استم که با کانون فرهنگی هنری خانه مولانا آشنا شدم .من هم یک تن از دل باختگان راه مولانا بزرگ استم کم کم آواز خوانی هم می کنم وشایق اشعار گرانبهای مولانای بزرگ استم بدرود (عبدالرحمن واحدی)