اسحاق ثاقبی داراب در ۹ میزان/مهر سال ۱۳۷۰ هجری خورشیدی در دهکدۀ سرسبز «سرمنگ» از توابع شهرستان شالی‌گر (شولگر کنونی) بلخ به دنیا آمد. آموزش‌های ابتدایی و متوسطه را در مزارشریف گذراند و پس از فراغت از مکتب، در سال ۱۳۹۴، مدرک کارشناسی خود را در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه بلخ دریافت کرد.
داراب از سال ۱۳۸۷ در محیط ادبی بلخ با شعر آشنا شد و به‌طور جدی به سرایش روی آورد. شعر برای او دریچه‌ای به دنیای تازه‌ای از تفکر و افقی نو برای دگردیسی بود. هرچند با شاعران کلاسیک و متأخر مأنوس شد و از بسیاری‌شان اثر پذیرفت، اما سبک هیچ‌کس را به‌طور مستقیم دنبال نکرد و کوشید راه و زبان مستقل خویش را بیابد.
او در کنار شاعری، به فعالیت‌های روزنامه‌‌نگاری، ویراستاری و نگارش متون سیاسی و فرهنگی پرداخت و مسئولیت گردانندگی برخی برنامه‌های ادبی، تاریخی و سیاسی را در رسانه‌ها و پایگاه‌های فرهنگی را بر عهده گرفت. مدیریت سال‌نامۀ «جهان نوروز» و گاه‌نامۀ «یادوارۀ باختری» از جمله مسئولیت‌های فرهنگی او در خانۀ مولانا به شمار می‌روند. افزون بر این، مدتی نزدیک به چهار سال و نیم ریاست مطبعۀ دولتی بلخ را بر عهده داشت و سپس حدود سه سال در یکی از بخش‌های فرهنگی ادارۀ امور ریاست جمهوری ایفای وظیفه کرد.
از داراب تاکنون شش دفتر در قالب نظم و نثر منتشر شده و شش اثر دیگر نیز آماده نشر است. پس از تسلط طالبان در سال ۲۰۲۱ میلادی، ناگزیر به ایران مهاجرت کرد و فعالیت‌های ادبی و رسانه‌ای خود را در آن‌جا ادامه داد؛ مسألۀ مهاجرت و دلبستگی به میهن در بسیاری از نوشته‌هایش بازتاب یافته است. داراب با عشقی که به زادگاهش دارد، می‌گوید: «سرمنگ و شولگر نه‌تنها سرزمین کودکی من‌اند، بلکه باغچه‌ها، شالی‌زارها و طبیعت سبزشان روح و روان مرا پرورده‌اند. اگر امروز به شعر و فرهنگ روی آورده‌ام، ریشه‌هایش را باید در همان خاک و در همان تاریخ کهن جست‌وجو کرد.»
