سلطان رضیۀ غوری دختر شمس الدین التمش سلطان غوری در نیمۀ دوم قرن ششم هجری زاده شد. او نخستین زن مسلمانی است که مؤفق به مقام کرسی پادشاهی گردید. پدر سلطان رضیه با وقوف از درایت و ذکاوت سیاسی وفرهنگی دخترش او را به ولیهعدی خود انتخاب کرد. او در نتیجۀ توجه خاص پدر، تمام علوم متداوله آن زمان را به خوبی فرا گرفت و بر حسب میل سلطان التمش در اسب سواری و شمشیر زنی مهارت کسب نمود. رضیه در پهلوی اینکه یک سلطان مدبر وسیاست‌مدار آزموده بود، شاعری ورزیده‌یی نیز بود و اشعارش با نام شیرین دهلوی و شیرین غوری، بازتاب میافت. او در شاعری، به داشتن قریحه خوب و نازک خیالی معروف بود. سلطان رضیه پس از پدرش، در هند حکومت کرد و در دورۀ چهار سالۀ حکومت خود درکنار مدیریت عالی حکومت‌داری، عدالت را در جامعه برقرار کرد و زراعت را رشد و توسعه بخشید. او به این باور بود که عدالت مبنای کار حکومت‌داری است و بدون تحقق آن نمی‌شود بقای حکومت را تضمین کرد. سلطان رضیه در سال ۶۳۷ هجری به قتل رسید و در دهلی قدیم (معروف به دهلی کهنۀ امروزی) به خاک سپرده شد.
