شکرستان هند

ملّا جامی که ازشاعران اواخر سدۀ یازدهم در هند است، از اهالی لاهور بود. از سال دقیق تولد وی چیزی در دست نیست ولی سال

لاله تیک‌چند متخلص به بهار از مردم دهلی و از شاگردان خان‌آروز بود و لقب سراج‌المحققین را نیز به استادش خان‌آرزو وی داده بود. از

وارسته از جمع شاعران، فرهنگ‌نویسان و منتقدان ادبی شبه‌قارۀ هند در سدۀ دوازدهم هجری است. دکتر سیدعبدالله او را بهترین محقق عصر خودش دانسته است.

شیخ آثم از جمع صنادید و ادیبان سده‌ی دوازدهم هند و از خانواده‌ی اهل فضل و ادب بود. برای مدتی در سلک ملازمان شاهزاده محمداعظم

شاهزاداه داراشکوه که بزرگترین فرزند شاه‌جهان بود، از جملۀ نویسندگان، شاعران و متصوّفین سدۀ یازدهم در هند به شمار می‌رفت. تولد وی در سال ۱۰۲۴

شیخ ابوالفضل فیضی، فرزند شیخ مبارک ناگوری، در سال ۹۵۴ هجری قمری در شهر آگره چشم به جهان گشود. پدرش، شیخ مبارک، از دانشمندان برجسته‌ی

شفیق اورنگ‌آبادی فرزند «رای منسارام» از هندوان فایق و شاعران نازک‌خیال سبک هندی است که در سال ۱۱۵۸ ق در اورنگ‌ّآباد به‌دنیا آمد. افزون بر

قابل کشمیر (متوفی ۱۱۷۰ ق) از شاگردان بیدل و از مردم کشمیر بوده است. دیوانش حاوی حدوداً شصت هزار بیت است. او با شاه آفرین

شیخ عبدالعزیز عزت «۱۰۴۱-۱۰۸۹ ق» یکی از بزرگان دینی و ادبی در شبه‌قارۀ هند در سده‌ی یازدهم است. وی استاد عالمگیر پادشاه بود و در

نورالعین واقف لاهوری (د۱۱۹۰ق) فرزند قاضی امانت‌الله از قاضی‌زادگان بتاله در پنجاب و از شاعران قرن دوازدهم است. از سال تولد وی در هیچ تذکره‌ای

خوشگو که یکی از شاگردان مبرّز ابوالمعانی بیدل است در بین سال‌های 1078 تا 1088قمری در متهورا/ متهُرا متولد شده است. وی افزون بر ابوالمعانی