نام‌آوران سیستان

امیر نجم‌الدین حسن بن علاء سجزی، مشهور به خواجه حسن یا امیر حسن دهلوی، از نامدارترین شاعران و عارفان پارسی‌گوی قرون هفتم و هشتم هجری

بدیع‌الدین ترکوسگزی، مشهور به «بدیع‌الزمان»، از شاعران برجسته و پارسی‌گوی قرون ششم و هفتم هجری بود. وی به احتمال زیاد تخلص «بدیع» را برگزیده و

ابوالفضل حافظ قاضی بن موسی بُستی، از برجسته‌ترین اندیشمندان و عرفای قرن ششم هجری بود که در سرزمین سیستان چشم به جهان گشود و نقشی

ابوالفتح بُستی، از شاعران و نویسندگان نامدار قرن چهارم هجری، در شهر بُست از نواحی خراسان دیده به جهان گشود. او در زادگاه خود در

ابوالفرج سجزی، از شاعران نامدار فارسی‌زبان در اواخر قرن چهارم هجری  بود که به‌واسطه نسبتش با سیستان، لقب «سجزی» را بر خود داشت. او در

محمد بن وصیف سگزی، شاعر و دبیر برجسته‌ی قرن سوم هجری قمری، از چهره‌های مهم و تأثیرگذار در تاریخ ادبیات فارسی دری به شمار می‌آید.

ابویعقوب اسحاق ابن احمد سجزی (سجستانی)، از متکلمان، فیلسوفان در قرن چهارم هجری قمری بود. او در اواخر قرن سوم یا اوایل قرن چهارم هجری

ابومحمد حریز بن عبدالله سجستانی از فقهای جهان اسلام در سال 100 هجری در سیستان تولد شد. هرچند بعضی او را کوفی دانسته اند که

یعقوب لیث صفاری، متولد سال ۲۲۵ هجری، آهنگری از دهگانان سیستان بود که به یکی از چهره‌های مؤثر و قدرتمند سیاسی در شرق خلافت عباسی

ابوحاتم محمد بن حبان در سال ۲۷۰ هجری در بُست در خانواده‌ای از دهگانان دیده به جهان گشود. مقدمات علوم را نزد پدرش و استادان

ابراهیم بن عاصم عقیلی از فرماندهان نظامی خلافت اموی و والی سیستان بود. او از قبیله بنی‌عقیل قیس و اهل جزیره بود. ابراهیم پس از

ابو‌عبدالله محمد بن کرام سجستانی، از چهره‌های شاخص قرن سوم هجری قمری، عالمی جامع، فقیه برجسته، عارف تأثیرگذار، و محدث شناخته‌شده بود که بنیان‌گذار فرقه