جیمز هارینگتون
(1611-1677)
جیمز هارینگتون یک فیلسوف سیاسی برتانیایی است. او را نماینده کلاسیک جمهوریخواهی دانستهاند. جیمز با تفسیر نظریه ارسطو معتقد بود که شهروند باید از لحاظ اقتصادی مستقل باشد تا حاکم با فضیلت شود. در کتاب “مشترک المنافع بحری[1]” استدلال کرد که قدرت سیاسی همیشه قدرت اقتصادی را از طریق مالکیت ثروت به دست میآورد. براساس این نظریه، دولت شاهی در میان کسانی که ثروت را بهورت خانوادگی در انحصار خود در میآورند، یک پدیده اجتنابناپذیر میشود.
هارینگتون در زمینه نوشته است که اگر چند نفر محدودی از شهروندان ثروت را در جامعه در اختیار خود بگیرند، در آنصورت نظام سیاسی ویژگی اشرافی بهخود میگیرد. درحالی که گسترش منابع ثروت در میان عموم مردم تضمینکننده یک نظام جمهوری به شهروندان است. مبتنی برین دید سیاسی هارینگتونی، یک نظام جمهوری تنها در صورتی قابل اجرا است که گروه زیاد از طبقات میانه در راس امور سیاسی و اقتصادی باشند.
هارینگتون در دفاع از نظام جمهوری در برابر شاهی یک توجیه مهمی که دارد این است که، نظام شاهی اسلحه را از دسترسی شهروندان به دور نگهمیدارد و در کنار آن ارتش اجیر دارد که به سربازان آن پول پرداخت میکند. اما در نظام جهموری ارتش و قدرت نظامی بر دوش مردم قرار خواهد داشت و مردم حاکم اصلی دولت هستند.
بنا در اندیشه هارینگتونی، دولت شاهی در صورتیکه فاسد شود به مردم پناه میبرد و آنان را شکنجه میکند چنانچه با وضع قانون مالیات سنگین دنبال جبران آن میشود و قدرت را هرچه بیشتر در مرکز جمع میکند. بنابراین، فضیلت انسانی انسانی در جمهوریخواهی است.
برای مطالعه بیشتر:
- روسل-اسمیت، ایچ. اف. هارینگتون و اوسانای او. کمبریج: انتشارات دانشگاه کمبریج، 1914.
- تاونی، آر. ایچ. تفسیر هارینگتون از زمان او. 1942.
- شیلدون، گارت وارد. دایره المعارف اندیشه سیاسی. نیویارک:فکت ان فایل، 2001.
1. Commonwealth of Oceana
