منیژه معروف به مهستی یا مهستی گنجهای از شاعران معروف سدۀ پنجم و ششم در سال ۴۹۰ هجری در گنجه تولد شد. برخی منابع تاریخی، زادگاه او را بدخشان، خجند و نیشاپور هم دانسته اند. او پس از رابعۀ بلخی بزرگترین شاعر متقدم زن در ادبیات فارسی شناخته شده است. مهستی را همچنان پایهگذار مکتب شهرآشوب در شعر دانسته اند که پس از عمر خیام، رباعیات او بینظر است. مهستی در موسیقی نیز ذوق سرشار داشت و چنگ، عود و تار را به خوبی مینواخت. از جزئیات زندگی این شاعر بلند آوازه اطلاعات اندک در دست است. در منابع آمده است که مهستی با امیر احمد فرزند خطیب شهر گنجه که خود از شاعران روزگار بود، ازدواج کرد. البته مهستی و امیراحمد داستان دلدادگی به همدیگر نیز دارند. مهستی اهل سفر بوده و از مسافرت او به بلخ و مرو ذکر شده است. او در سفری به بلخ با عمر خیام نیشاپوری که در این زمان در بلخ بوده دیدار کرده است. مهستی در سال ۵۷۷ هجری چشم از جهان بست.
