خراسان

ابوالفرج سجزی، از شاعران نامدار فارسی‌زبان در اواخر قرن چهارم هجری  بود که به‌واسطه نسبتش با سیستان، لقب «سجزی» را بر خود داشت. او در

خواجه قوام‌الدین نظام‌الملک خوافی، فرزند مولانا شهاب‌الدین اسماعیل، یکی از وزیران سلطان حسین میرزا بایقرا، در سال ۸۲۴ ق. به دنیا آمد. نزدیک به سی

محمد بن وصیف سگزی، شاعر و دبیر برجسته‌ی قرن سوم هجری قمری، از چهره‌های مهم و تأثیرگذار در تاریخ ادبیات فارسی دری به شمار می‌آید.

خواجه نعیم‌الدین نعمت‌الله قهستانی(کوهستان) یکی از وزیران دوره‌ی تیموریان بود. او فرزند خواجه علاالدین علی قهستانی، خازن امیر تیمور و شاهرخ میرزا، بود. خواجه نعیم‌الدین

ابویعقوب اسحاق ابن احمد سجزی (سجستانی)، از متکلمان، فیلسوفان در قرن چهارم هجری قمری بود. او در اواخر قرن سوم یا اوایل قرن چهارم هجری

پیراحمد خوافی، معروف به غیاث‌الدین، وزیر شاه‌رخ میرزای تیموری و جانشینان او بود. دربارهٔ زندگی و سال‌های پیش از وزارت او اطلاعات کافی در دست

ابومحمد حریز بن عبدالله سجستانی از فقهای جهان اسلام در سال 100 هجری در سیستان تولد شد. هرچند بعضی او را کوفی دانسته اند که

مجدالدین محمد خوافی از رجال برجستهٔ دیوانی در دورهٔ تیموری و وزیر مقتدر سلطان حسین بایقرا بود. او به خاندان دیوان‌سالار وابسته بود و پدرش،

یعقوب لیث صفاری، متولد سال ۲۲۵ هجری، آهنگری از دهگانان سیستان بود که به یکی از چهره‌های مؤثر و قدرتمند سیاسی در شرق خلافت عباسی

تاج‌الدین علی‌شاه جیلانی، معروف به خواجه تاج‌الدین علی‌شاه، وزیر سلطان‌محمد خداابنده اولجایتو و سلطان ابوسعید بهادرخان بود. او به عنوان یک تاجر جواهر و کالا،

ابوحاتم محمد بن حبان در سال ۲۷۰ هجری در بُست در خانواده‌ای از دهگانان دیده به جهان گشود. مقدمات علوم را نزد پدرش و استادان

شیخ رکن‌الدین ابوالمکارم علاءالدوله احمد ابن محمد ابن احمد بیابانکی سمنانی متولد ۶۵۹ هجری قمری معروف به شیخ علاءالدّوله از مشایخ بزرگ تصوّف و دانایان