نام‌آوران

پوران یا پوراندخت سرخسی، به عربی بوران، بانوی خردمند و ادیب، در سال ۱۹۲ هجری در سرخس، از شهرهای خراسان، تولد شد. او دختر حسن

ضعیفی یکی از زنان سخنور در ادبیات فارسی است که در قرن دهم هجری در حوزه بلخ از توابع خراسان می‌زیست. نام اصلی او در

ابوالعباس فضل ابن احمد اسفراینی از رجال دولتی دوره‌ی سامانیان و وزیر غزنویان بود. احتمالاً وی از بومیان اسفراین در خراسان بوده است، اما اطلاعات

عایشه دختر ابی عثمان از زنان پارسا و مستجاب‌الدعوه در نیمه دوم سده سوم هجری در نیشاپور از توابع خراسان چشم به جهان گشود. به

دلشاد خاتون که به عنوان ملکه دلشاد نیز شناخته می‌شود، شاهزاده‌ای بود که در دوره ایلخانان و پس از آن، در تحولات سیاسی و تاریخی

سیده بیگم معروف به علویه، دختر سید ناصر گرگانی، از شاعران فاضل در ادبیات فارسی در نیمه دوم سده پنجم هجری در جرجان تولد یافت.

زیب‌النسا از زنان عارف و فقیه در نیمه اول سده سوم هجری در بلخ تولد شد. او را معاصر شقیق بلخی، عارف شوریده‌سر و شهیر

عایشه مُقُریه از سخنوران و شاعران ادبیات فارسی در نیمه اول سده هفتم هجری در مُقر غزنی از توابع خراسان دیده به جهان گشود. در

ترکان خاتون قراخانی از بانوان بانفوذ و مقتدر دوره سلجوقی بود که به عنوان همسر اول ملکشاه سلجوقی و مادر محمود اول، نقش مهمی در

صنوبر عاجزه  (گاهی عاجزی) یکی از شاعران برجسته زبان فارسی در سده دوازدهم هجری بود. او در خانواده سید عبدالله میر خلیل از اهالی فیروزکوه

حسنک، آخرین وزیر سلطان محمود غزنوی بود که به دستور سلطان مسعود و به فتوای خلیفه‌ی بغداد در ۴۱۰ خورشیدی، به دار آویخته شد. او

فاطمه بنت محمد ابن احمد سمرقندی  یکی از برجسته‌ترین بانوان فقیه مذهب حنفی در کاسان، ماوراءالنهر  در قرن ششم هجری بود که نه تنها در