نام‌آوران

فاضله سمرقندی بلخی از شاعران و سخنوران برجسته ادبیات فارسی در نیمه اول سده هفتم هجری است. او در شهر سمرقند، یکی از توابع خراسان،

احمد بن محمد بن علویه، ملقب به «جراب‌الدولة»، از ادیبان و ظریفان برجسته قرن چهارم هجری بود که به‌سبب طبع شوخ، مهارت در طنزپردازی و

جمیله اصفهانی به عنوان یک شاعر و بازرگان، از زنان نامدار خراسان است. او در سال ۱۰۲۵ هجری قمری در اصفهان متولد شد و در

ابوالعریان از چهره‌های برجسته و نام‌آور سیستان در آغاز قرن سوم هجری بود که به سبب شجاعت، جنگاوری و نقش مؤثرش در تحولات سیاسی و

مرجانه بادغیسی، که عرب‌ها به نام مراجل می‌شناختند، همسر هارون‌الرشید و مادر مأمون‌الرشید بود. او از اهالی بادغیس، از توابع خراسان، بود و در حوالی

غالب بن عبدالقدوس بن شیث بن ربعی، مشهور به ابوالهندی، از شاعران برجسته در سده دوم هجری بود که به‌سبب طبع روان، توانایی در بدیهه‌سرایی

نورجهان، با نام اصلی مهرالنساء بیگم، یکی از بانوان برجسته و بانفوذ خراسانی در تاریخ امپراتوری بابری خراسان و هند بود. او در سال ۹۵۶

ابراهیم بن عاصم عقیلی، از فرماندهان برجسته نظامی خلافت اموی در سده دوم هجری، در نبردهای خراسان علیه تورگش‌ها نقش مهمی ایفا کرد و بعدها

فردوس مطربه، معروف به مطربه کاشغری، بانوی موسیقی‌دان و شاعر زبان فارسی در نیمه اول سده ششم هجری در کاشغر، حوزه شرقی خراسان، چشم به

امیر نجم‌الدین حسن بن علاء سجزی، مشهور به خواجه حسن یا امیر حسن دهلوی، از نامدارترین شاعران و عارفان پارسی‌گوی قرون هفتم و هشتم هجری

رابعه بخاری معروف به ام‌الفقراء از زنان نام‌دار دوره خراسان در نیمه نخست سده هفتم هجری در بخارا چشم به جهان گشود. او دختر شیخ

بدیع‌الدین ترکوسگزی، مشهور به «بدیع‌الزمان»، از شاعران برجسته و پارسی‌گوی قرون ششم و هفتم هجری بود. وی به احتمال زیاد تخلص «بدیع» را برگزیده و