ابوسلیمان موسی بن سلیمان جوزجانی معروف به فقیه اهل‌رای و محدث از علمای بزرگ احناف در نیمۀ اول سده دوم هجری در جوزجان از توابع خراسان تولد شد. او برای کسب تحصیل به عراق مسافرت کرد و نزد امام ابو یوسف و امام محمد شیبانی، یاران معروف امام ابوحنیفه فقه را آموخت. جوزجانی هم‌چنان از محدثان شناخته شدۀ زمان خود بود و نزد همشهری خود ابوذر بن ابی‌رجاء محمد جوزجانی، محمد بن صالح بلخی و دیگران دانش حدیث فراگرفت. ابوسلیمان جوزجانی حلقۀ وصل فقه احناف از شاگردان امام ابوحنیفه به نسل‌های بعدی به خصوص در خراسان است. او با نوشتن کتاب المبسوط، آرای فقهی امام محمد شیبانی را در خراسان ترویج کرد. از جوزجانی آثار فقهی منحصر به آرای خود او هم‌چنین یادشده است. این فقیه و محدث نامدار خراسان در سال ۲۰۰ هجری چشم از جهان بست این فقیه بزرگ حنفی وظیفۀ قضا را نپذیرفت. صاحب فضایل بلخ به جست‌وجوی تربت او به جوزجان و پس از پرس‌وپال از آن‌جا به فاریاب رفته تربت او را در آن‌جا زیارت کرده است. به گفتۀ مؤلف فضایل بلخ آثار دیگرش عبارت اند از: الشّروط الکبیر و السّیرالصغیر، الصلاه، الرّهن و نوادرالفتاوا.
