این سینای بلخی
شیخ الرئیس ابوعلی حسین بن عبدالله بن حسن بن علی بن سینا، مشهور به ابوعلیِ سینا، ابن سینا، پور سینا که به پدر طب شهرت جهانی دارد در سال 359 هجری در یک خانوادۀ بلخی در بخارا به دنیا آمد و در عصر نوح سامانی زندگی می‌کرد. پورسینا ضمن داشتن دانش بلند در طب، اخترشناس، ریاضیدان، فزیکدان، جغرافیدان، زمین شناس، شاعر، منطقدان، فیلسوف، موسیقیدان، دولت‌مرد و شاعر بود. آثار پورسینا مانند شفا، دانش‌نامه علائی و القانون فی‌الطب در جهان بشری کاربرد فراوان دارد و در قانونگذاری منحیث منبع معتبر استفاده می‌گردد. او در عرصۀ منطق با ابداع دو نظریۀ «قیاس اقترانی شرطی» و «موجهات زمانی» و در حوزۀ فلسفه نیز فلسفه مشائی را با دین سازگار نمود و در حوزۀ نفس بحث تجرد و خلود را مطرح کرد. پورسینا حدود چهارصدو پنجاه کتاب در زمینه‌های گوناگون بویژه طب نوشته است که کاربرد فراوان دارد و از همین جهت او را از دانشمندان بزرگ و پرکار جامعۀ بشری می‌خوانند. پورسینا در کنار دانش و پژوهش، دولت‌مرد حکیمی بود که به عنوان وزیر خردمند دربار سامانیان شهرت بسزایی داشت. وی در سال 416 هجری چشم از جهان بست.
