لیلا صراحت روشنی، شاعر، نویسنده و روزنامه نگار بنام افغانستان، در ۲۳ خرداد/جوزای ۱۳۳۷ در شهر چاریکار ولایت پروان زاده شد.
لیلا در سال ۱۳۴۴ وارد مکتب شد و دبیرستان را در سال ۱۳۵۵ در لیسه ملالی به پایان برد. در سال ۱۳۵۶ وارد دانشکدهٔ زبان و ادبیات گردید و در سال ۱۳۵۹ در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه کابل مدرک لیسانس گرفت. سپس از ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ در لیسهٔ مریم آموزگاری پیشه کرد.
لیلا صراحت، از سال ۱۳۶۵ تا سقوط دولت محمد نجیب، ابتدا به عنوان سر دبیر و سپس به سمت معاون در مجلهٔ «میرمن» اشتغال ورزید. افزون بر این، او با تأسیس کانون نویسندگان جوان در چهارچوب انجمن نویسندگان افغانستان، به عنوان معاون کانون نویسندگان جوان برگزیده و پس از چندی به عضویت شورای مرکزی انجمن نویسندگان افغانستان نیز پذیرفته شد.
در سال ۱۳۷۲ در زمان حکومت مجاهدین به سمت معاون ریاست امور زنان به کار پرداخت و نشریهٔ «ارشاد نسوان» را دوباره احیا کرد. او به عنوان اولین مدیر مسوول دوره دوم نشراتی این نشریه نیز برگزیده شد که دوره اول نشراتی آن به سال‌های حاکمیت امان‌الله شاه برمی‌گردد.
در ضمن، کانون فرهنگی «رابعه بلخی» را پایه‌گذاری کرد که بعدا این کانون در دیار مهاجرت نیز به فعالیت‌های خود ادامه داد.
لیلا صراحت، در اواخر ۱۳۷۵، چند ماه پس از تسلط گروه طالبان بر افغانستان، از کابل راهی پیشاور پاکستان شد و اندکی بعد از آنجا به کشور هلند پناهنده گشت.
او در هلند مسئولیت نشریه «حوا در تبعید» ارگان نشراتی انجمن زنان افغانستان «رابعه بلخی» را بر عهده گرفت.
لیلا از سال ۱۳۵۰ به سرودن شعر آغاز کرد و شعرهایش از سال ۱۳۵۳ در نشریه‌های داخل و خارج از کشور به چاپ رسیده‌اند. او همواره از فرهیختگانی مانند رازق رویین، رفعت حسینی و به‌ویژه واصف باختری که پس از مرگ پدر در پرورش وی اهتمام بسیار ورزیدند، به نیکی یاد کرده و آنان را سپاس گفته‌است.
لیلا صراحت، دو سال پیش از مرگش، به بیماری سرطان مغز مبتلا شد و سرانجام در شام چهارشنبه ۳۱ سرطان ۱۳۸۳ در سن ۴۶ سالگی درگذشت. روانش شاد، یادش انوشه باد!
